चढता सुरज धीरे धीरे ...

आज अचानक मुंबई च्या ९६-९७ साला ची आठवण  झाली .. कारण हि तसंच .. कर्णिक चा जिगरी दोस्त आणि आमच्या शिवाजी पार्क कट्ट्यावरचा "रफी"+ "किशोर" .. एकदम सही आवाजात  गाणारा सम्या देशपांडे  गेल्याची खबर मिळाली .. गेला तो हि दुबईत ! ते एका दृष्टीने बरं झालं ! त्याला तेव्हा पासूनच दुबई चं प्रचंड "ऐटर्याक्शन" होतं .... लोकं इंग्लंड - अमेरिकेची स्वप्न बघतात ... सम्या फक्त दुबई एके दुबई चं स्वप्नं बघायचा  !  पैसा मिळवायचा म्हणून दुबई ला प्रस्थान केलेला सम्या .. खरा  टेकी .. त्यांनी मला माझा पहिला कॉम्पुटर "असेम्बल" करून दिला होता ! मला मुंबईतल्या "इलेक्ट्रोनिक्स" बाजाराशी ओळख करून दिली होती .. हिंदी उर्दू एकदम सही बोलणारा ! आमच्या कट्ट्यावरचा तो "वसंत खान" होता. माहीम च्या मध्यम वस्तीत ल्या चाळीत एका खोली च्या संसारात वाढलेला सम्या !

तो शिवाजी पार्क वरचा कट्टा म्हणजे अख्या मुंबई ची खबर ठेवायचा.. आमच्या सर्वांना जोडणारी एक नाळ म्हणजे गाणं आणि खाणं !
सेना भवन च्या इमारतीत राहणारा कर्णिक, पुढे माहीम ला राहणारा कौशिक , दादर चा नितीन , वरळी-ब्यांडबॉक्स चा साखळकर आणि वरळी सी फेस वरून मी आणि पम्प्या ,आमच्या सगळ्यात कल्ला करणारा पाटील आणि डोम्बिवली चा जोशी ! अख्ख मुंबई आम्ही एकत्र फिरलो..प्रभादेवी चं रविंद्र , पारलं , बोरिवली ते अगदी ठाण्या ला दिनानाथ ला !
मुंबई ला के ई एम हॉस्पिटल मध्ये काम करत असतानाचे ते दिवस .. संगीतमय ! वरळी सी फेस ते गिरगाव - पेडर रोड ते पार्ले  असे अनेक प्रवास मैफिली ऐकण्या साठी केले .. मित्रांचा  घोळका बरोबर नसलेला एकही  शनिवार-रविवार मला आठवत नाही ! शिवाजी पार्क वरचा तो कट्टा ..गणपती मंदिर , वेस्टर्न एक्सप्रेस हायवे ..माहीम चं काशी विश्वेश्वरा चं मंदिर , समोर मिळणारी पाणी पुरी / रगडा पुरी .. सेना भवन च्या आसपास चे  अस्सल मराठी खाण्याचे अड्डे ..कोठावळे बुक स्टॉल.. तिथेच मिळणारा तो मोठ्ठा गोल बटाटे वडा .. तांबे आरोग्य मंदिर , गुरुदत्त !
त्या काळी मोबाईल फोन नव्हते ..बहुतेक म्हणूनच आमची गट्टी एकदम घट्ट जमली .. नं चुकता सगळे शिवाजी पार्क च्या कट्ट्यावर हजर रहायचे.. मग बेत ठरायचे ! त्यात अनेक सहली , खाद्य भ्रमंत्या , व्ही टी ओव्हल  मैदान वरचे कांगा लीग चे सामने .. तिथे मिळणारी पाव-भाजी , काला खट्टा ...

मुंबईतल्या त्या वास्तव्यात एक अविस्मरणीय अशी मैफिल म्हणजे ..पार्ल्याच्या तीन दिवस-रात्र चाललेल्या   हृदयनाथ-वसंत बापट - राम शेवाळकर -बाबासाहेब पुरंदरे आणि शिवाजीराव भोसल्यांच्या  मैफिली ...त्याच्यांशी ओळख -गप्पा ... श्रीकांत मोघेंची भेट ..मग जवळ जवळ दर रविवारी  गुरुदत्त वर ठरलेली भेट  ! "पुण्याचा" म्हणून सुधीर गाडगीळांनी करून दिलेल्या ओळखी .. अगदी बाळासाहेबां बरोबर झालेल्या गप्पा .. शिवाजी पार्क च्या कोपऱ्यावरच्या बियर बार च्या बाहेर बसून बियर पिणारा राज ( टीप : त्या काळी राज तसा सामान्य होता ).. त्याचाशी झालेल्या दिलखुलास गप्पा ! ... ह्या सर्व वेळी सम्या माझ्या बरोबर होता !

सगळं अचानक आठवलं आज ..  

कव्वाली बहुतेक पहिल्यांदा "लाइव" ऐकली ती १९९६-९७ साली सम्या मुळेच आणि त्याच्या बरोबरंच .. त्याच्या एका "मुसलमान" मित्राच्या "मंडळात" ..   तेवढ्या साठी लोकल चा प्रवास करून दादर ते  मुलुंड गेलो होतो ! तेव्हा गुरुतुल्य  श्यामकांत परांजपे मुलुंड इस्ट ला राहत होते .. फिल्म्स डिविजन पेडर रोड वर नोकरी करत होते .. त्यांच्या बरोबर गिटार , कीबोर्ड , पेटी आणि अकोरडीयन असं सगळं शिकताना / वाजवताना.. संगीताची खरी मजा लुटली ...  त्यांच्याशी ओळख हि सम्या मुळेच झाली !  आज तीच कव्वाली मला आठवते आहे .. आज सम्या अनंतात विलीन झालाय पण तेव्हा त्याच्या बरोबर ऐकलेली हि कव्वाली जीवनाचा सार्थ सांगून जाते !  अजीज नाझा यांची ...

चढता सुरज धीरे धीरे ..ढलता है ढल जायेगा !

-------------------------------------------------------------------------

हूए नाम और बेनिशान कैसे कैसे
जमीन खा गई नौजवान कैसे कैसे


आज जवानी पर इतराने वाले कल पछ्ताएगा
चढता सुरज धीरे धीरे ढलता है ढल जाएगा
ढल जाएगा ढल जाएगा तू यहाँ मुसाफिर है , यह सरहा- ए-फानी है
चार रोज कि मेहमान तेरी जिंदगानी है

जन जमीन जर जेव्हर कुछ न साथ जायेगा
खाली हाथ आया है खाली हाथ जायेगा
जान कर भी अंजाना बन रहा है दिवाने
अपनी उम्रेफांनी पार तन रहा है दिवाने

इस कदर तू खोया है इस जहां के मेले मे
तू खुदा को भूला है फस के इस झमेले मे

आज तक ये देखा है पानेवाला खोता है
जिंदगी को जो समझा जिंदगी पे रोता है

मिटने वाली दुनिया का ऐतबार करता है
क्या समझ के तू आखिर इससे प्यार करता है

अपने अपने फिक्रो में जो भी है वह उलझा है
जिंदगी हकीकत में क्या है कौन समझा है
आज समझले... आज समझले कल ये मौका हाथ ना तेरे आयेगा
ओ गफलत कि नींद में सोने वाले धोका खायेगा
चढता सुरज ..धीरे धीरे

मौत ने जमाने को ये समा दिखा डाला
कैसे कैसे रुस्तम को खाक में मिला डाला

याद रख सिकंदर के हौसले तो आली थे
जब गया था दुनिया से दोनो हाथ खाली थे

अब न वो हलाकू है और ना उनके साथी है
जंग को छोड पोरस है और न उसके हाथी है

कल जो तनके चलते थे अपनी शानो शौकत पर
शम्मा तक नही जलती आज उनकी पुर्बत पर
अपना हो या आला हो सबको लौट जाना है
मुफ्लीफोह तवंदर का कब्र हि ठिकाना है

जैसी करनी.... वैसी भरनी आज किया कल पायेगा
सर् को उठा कर चालने वाला एक दिन ठोकर खायेगा
चढता सुरज धीरे धीरे ...

मौत सबको आनी है कौन इससे छुटा है
तू फना नही होगा येह खयाल झूठा है

सांस तुटते हि सब रिश्ते तुट जायेंगे
बाप , मा , बेहन , बीवी , बच्चे छूट जायेंगे

तेरे जितने है भाई वक्त का चलन देंगे
छीन कर तेरी दौलत दो हि गज कफन देंगे

जिनको अपना कहता है कब ये तेरे साथी है
कब्र है तेरी मंजील और ये बराती है

लाके कब्र में तुझको उरदा पाक डालेंगे
अपने हाथो से तेरे मुह में खाक डालेंगे
तेरी सारी उल्फत को खाक में मिला देंगे
तेरे चाहने वाले कल तुझे भूला देंगे

इसलिये यह कहता हुं खूब सोच ले दिल में
क्यूं फसाये बैठा है जान अपनी मुश्कील में

कर गुन्हाहो से तौबा आके बत संभल जाये दम का क्या भरोसा है ..जान कब निकल जाये

मुट्ठी बांध के आने वाले ..... हात पसारे जायेगा
धन दौलत जागीर से तुने पाया क्या पायेगा
चढता सुरज धीरे धीरे ...


अजीज नाझा
------------------------------------------------------------